Uşağın şəxsiyyətinin inkişafında ailənin rolu son dərəcə dəyərlidir. Rahat hiss etmək üçün əhəmiyyətli maneələri dəf etmək bacarığı çox vacibdir. İnsan bu istiqamətdə nə qədər çox çalışırsa, müşayiət olunan qorxu, şübhə və qeyri-müəyyənliyi aradan qaldırmaq bir o qədər asan olur. Yolda meydana gələn çətinlikləri və maneələri dəf edərək insan mütləq güclənir. Buna nail olmaq üçün əlavə mənbələr tapır. Çətinliklərin öhdəsindən gəlməyi öyrənmək üçün lazımi bacarıqları inkişaf etdirməlisiniz. Bəziləri müstəqil hərəkət etməkdənsə, yaxınlarınızın dəstəyinə müraciət etmək daha asan olur. Ancaq güclü bir şəxsiyyətin formalaşması bir insanın bir çox maneələri aşması lazım olduğu zaman baş verir. Geri çəkilmək üçün bir yer olmadıqda, insan müəyyən bir vaxt qalmaq əvəzinə daha fəal və məhsuldar davranmağa başlayır.
Uşağın xarakterinin tərbiyəsi ailədə də baş verir. Valideynlər övladlarının həm müsbət, həm də mənfi keyfiyyətlərinin formalaşmasına güclü təsir göstərir. Ata və ana uzun illər boyunca bir növ dirijor olmaq üçün bir oğul və ya qız üçün ilham mənbəyi ola biləcək bir nümunə qoydu. Xarakterin bir hissəsi hər bir insan üçün fərdi, ancaq cəmiyyətin söylədiyi bir çox şeydir. Ailənin kiçik kişinin xarakterinə birbaşa təsiri var. Uşağın şəxsiyyətinin formalaşmasına ailənin təsiri, valideynlərin övladlarına yaxşı şeylər öyrədə bilmədiyi halda da nəzərə alınmır. Belə bir insan, böyüdüyü mühitin bu həqiqəti necə inkar etməyə çalışmasına baxmayaraq, mənfi təsirini yaşayacaqdır. Hətta ixtiyarsız bir insan gələcəkdə ailəsinin təcrübəsini çoxalmağa başlayır. İnsanın xarakteri onun formalaşmasına icazə verildiyi şey olacaqdır. Şəxsiyyət inkişafı dərin fərdi bir prosesdir. Əvvəlcədən proqnoz vermək mümkün deyil. Kiçik bir uşağa baxaraq bir yetkinin təbiətinin nə olacağını proqnozlaşdırın, bu mümkün deyil. Şəxsiyyətin formalaşmasında ailə tərbiyəsinin rolu olduqca böyükdür.
Sosial bacarıqlar
Ünsiyyət qurma qabiliyyəti həyatda olduqca vacibdir. Bu bacarıq olmadan heç bir qənaətbəxş əlaqələr qurmaq və xoşbəxt olmaq mümkün deyil. Şəxsiyyətin formalaşmasının sosial institutu kimi ailə fərdin hərtərəfli inkişafı üçün şərait yaradır. Şəxs yaxın adamların bu qədər dəstəyinə sahib olmasaydı, sistematik şəkildə irəliləməyə, gələcəyinə inamlı ola bilməzdi.
Sosial bacarıqların əldə edilməsi ailədə də baş verir. Yaxın insanlar tərəfindən əhatə olunur, hər bir uşaq ünsiyyət qurmağı, fərdi münasibətlər qurmağı öyrənir. Ailədə qazanılan sosial bacarıqlar sonradan həyatda lazımlı olacaqdır. Bir ailədə bir uşaqla rəftar edildiyi üçün o, özü ilə əlaqə quracaq və başqaları ilə ünsiyyətdə də eyni olacağını gözləyərdi.
Fərdin ailədəki inkişafı və ictimailəşməsi insanda ciddi iz buraxır. Atası və anası onu necə tərbiyə edirsə, gələcəkdə də yaşayır. Bir şəxs, sözlə valideynlərin həyatına təsirini inkar etsə də, ona daha həssas olur. İnsan ailəsindən nə qədər ayrılmaq istəsə də, bunu edə bilməyəcəkdir. Əksər insanlar qohumlarının vərdişlərini insanların qanı ilə necə kopyaladığını, oxşar vəziyyətləri çoxaldaraq, eyni hadisələr yaratdıqlarını fərq etmirlər. Bir çox insan həyatdan bu və ya digər şəkildə şikayətlənməyə meyllidir. Ancaq hər kəs özünü inkişaf etdirmək üçün güc tapmır.
Öz üzərində işləyin
Bacarıqlarını artıraraq, hər kəs ailədə də öyrənir. Hər iki valideynin davranış qaydalarını mənimsəməyəcək bir fərd təsəvvür etmək mümkün deyil. Uşağın şəxsiyyətinin formalaşmasına ailənin təsiri əslində çox böyükdür. İnsanların ünsiyyət qurmaq, bir-birlərinə güvənmək, şəxsi münasibətlər qurma qabiliyyətlərini dözmək onların daxili dairələrindəndir.
Özünüz üzərində işləmək güclü və etibarlı münasibətlər qurmağın vacib bir addımdır. Adətən, valideynlər uşaqlarına bu şüurlu şəkildə ya da bilmədən bu bacarıqları onlara ötürürlər. Ailə funksiyaları olduqca çoxdur. Sevgi, etimadın formalaşması bilinçaltı səviyyədə baş verir. İnsan bəzən bu barədə heç düşünmür, sadəcə şıltaqlıq içində yaşayır, daxili gücün rəhbərliyinə tabe olur.
Təəssüf ki, indi bütün ailələr hər iki valideynin bir uşaq böyütməsində iştirak etdikləri ilə öyünə bilməzlər. Tez-tez uşağın bir ana tərəfindən böyüdüyü və ata oğlunun və ya qızının baxışı sahəsində belə olmadığı bir vəziyyət yaranır. Ata bəzən oğlu ilə görüşsə də, eyni mənzildə yaşamasa da, natamam bir ailədən danışmaq olar. Bu vəziyyət acınacaqlı və kədərli ola bilməz.
Başqa bir şey, dövrümüzdə bir çox insan bu vəziyyəti problem hesab etmir. Çox vaxt uşaqlar ata qayğısının nə olduğunu yaşamadan, analarının və nənələrinin diqqəti ilə böyüyürlər. Natamam bir ailənin uşağın inkişafına təsiri nədir? Elm adamları bu mövzuda mübahisələr edirlər, fikirləri fikir ayrılıqlarıdadır. Əksər hallarda, ikinci bir valideynin olmaması uşağın psixikasına mənfi təsir göstərir, şəxsi inkişafına təsir göstərir və dünyaya etibarlı münasibət formalaşmasına mane olur. Razılaşmamaq çətindir!
Tamamlanmamış bir ailə, hər halda, insanda güclü bir tükənməz iz buraxır. Bir insanda mənfi bir əlamət inkişaf etməsi lazım deyil. Yalnız o, həmişə bir zərər, özünə şübhə, qismən rədd və depresiya hiss edəcəkdir. Uşaq, axırda nə üçün ailəsinin başqalarından fərqləndiyini başa düşmür, çox vaxt özünü başqalarından daha pis hiss etdiyini hiss edir. Belə bir insana dəstək olmalıdır. Əlbətdə, dövrümüzdə heç kim natamam ailələri təəccübləndirmir, amma yenə də bir mənada kədərli bir mənzərədədirlər. Bir uşağa, xüsusən bir yeniyetməyə niyə yalnız anası ilə yaşadığını izah etmək çox çətindir. Hər halda psixikaya, ətrafdakı gerçəkliyi qavramaq qabiliyyətinə bir növ təsir var. Uşağın şəxsiyyətinin formalaşmasında ailənin rolu həqiqətən çox böyükdür.