Xəbərlər / Yazarlar
26 noyabr 2019
2 312
Şans
Dünya iki günlükdür deyirlər. Bu iki günlük dünyada necə yaşayacağını bilməyən o qədər insan var ki; məqsədsiz, özünü heç yerə aid hiss edə bilməyən insanlar..
Aid olmaq deyə bir hiss var: bir insana, bir ailəyə, bir mühitə.. Əfsuslar olsun ki, hələdə hara? kimə? kimlərə? aid olduğunu bilməyən insanlar da mövcuddur. Uzun müddət bir yerə aid olmaq üçün çalışmış, əlindən gələni artıqlamasıyla etmiş, ancaq hələdə o yeri tapmamış insanlar. Görəsən elə bir insan varmı ki, özünü bir neçə yerə aid hiss etsin? Mənə elə gəlir ki, bunun əsas səbəbi qərarsızlıq, biraz da itirmə qorxusudur. Elə insan vardır ki, şansa inanmır, etdiyi hər bir nailiyyəti öz bacarığında, qabiliyyətində görür. Belələrinə çox vaxt "özündən razı" insanlar deyilir. Ancaq elələri də var ki, şansa çox inanır, belə insanlar hər hansı bir insanın, əşyanın, rəngin, rəqəmin,bürc talismanlarının belə ona uğur gətirdiyini düşünür. Uzun bir zamandan sonra ilk dəfə hər hansısa bir işdə nailiyyət qazandıqda həmin uğurların ona şans gətirdiyini zənn edərlər. Təbii ki, uzun zaman deyil, hər zaman bunu hiss etmək mümkündür.
Bunun ən böyük səbəbi cəsarətsizlikdir. Həyat elə qəribəliklərlə doludur ki, istəsək də,istəməsək də seçimlər etməli oluruq. Belə seçimlərdən biri də ürəyimizin səsinə qulaq asmalıyıq? ya yox? olur. Əslində bunun özüdə şans işidir. Bununla da insanları iki yerə ayırmaq olar: hər mövzuda ürəyinin səsini dinləyib, ona önəm verənlər və ürəyinin səsinə deyil, məntiqinin səsinə qulaq verənlər. Təbiiki bir nüansı da qaçırmaq olmaz ki, bəzən hər iki səsi dinləməyə ehtiyac duyuruq. Çox zaman ürəyimizin səsinin bizi yanlış yönləndirəcəyini düşünsək belə, yenə də onu dinləyirik. Buna görə deyilir, "səhvsiz insan yoxdur". Həmdə bu bir növ vicdan rahatlığıdır. Yəni nə qədər səhv olduğunu düşünsək belə, yenə də ürəyimizin səsindən əl çəkmirik və bununla əslində vicdanımızı rahatlatmış oluruq.Çox insan mən məntiqimlə qərarlar verirəm desə də, yenə ən son qərarı ürəyimiz verir.
Məryəm Nəbiyeva
