"Təhsilin keyfiyyəti təkcə sinif otağında deyil,..."
"Təhsil nəzəri cəhətdən cəmiyyətdə sosial bərabərliyi təmin edən ən güclü vasitələrdən biri hesab olunur. Çünki təhsil hər bir fərdin doğulduğu ailənin maddi və sosial vəziyyətindən asılı olmayaraq, öz potensialını kəşf edib inkişaf etdirməsi üçün bərabər imkanlar təqdim etməlidir. Lakin real həyatda bu ideal tez-tez pozulur və əksər hallarda təhsil sistemi sosial təbəqələşməni azaltmaq əvəzinə, onu daha da gücləndirən bir amilə çevrilir". AzTehsil.com xəbər verir ki, bu sözləri açıqlamasında təhsil eksperti İlqar Orucov deyib.
Onun sözlərinə görə, bu problemin kökündə ilk növbədə, ailələr arasındakı maddi imkan fərqləri dayanır. Maddi imkanı olan ailələr övladlarının keyfiyyətli təhsil alması üçün daha yaxşı məktəblər seçə bilir, onları özəl dərslərə, hazırlıq kurslarına və beynəlxalq proqramlara yönləndirə bilirlər: "Bundan əlavə, bu uşaqların əlində müasir texnologiyalar, əlavə tədris vəsaitləri, fərdi müəllimlər, xarici dil kursları və digər inkişaf vasitələri olur. Bu imkanlar isə onlara ali məktəblərə qəbul olmaqda, yüksək nəticələr göstərməkdə və gələcək karyeralarında uğur qazanmaqda ciddi üstünlük qazandırır. Əksinə, aztəminatlı ailələrin övladları çox zaman yalnız dövlət məktəblərində aldıqları rəsmi təhsillə kifayətlənmək məcburiyyətində qalır. Bəzən bu məktəblərin maddi-texniki bazası zəif olur, müəllim çatışmazlığı yaşanır və ya təhsilin keyfiyyəti bölgələr üzrə qeyri-bərabər şəkildə paylanır. Bu da həmin uşaqların həm akademik göstəricilər, həm də özünəinam və motivasiya baxımından geridə qalmasına səbəb olur. Zaman keçdikcə bu fərq daha da dərinləşir və bir növ nəsildən-nəslə ötürülən sosial ədalətsizlik formasını alır.
Təhsil yalnız bilik vermir – o, eyni zamanda bir insanın gələcək həyat yolunu, düşüncə tərzini və cəmiyyətdə hansı mövqeyə sahib olacağını formalaşdırır. Təhsildə yaranan bu bərabərsizliklər sonradan əmək bazarında, gəlir bölgüsündə və sosial imkanlara çıxışda da özünü göstərir. Nəticədə, varlı ilə kasıb arasındakı fərq nəinki azalır, əksinə daha da güclənir və cəmiyyətin bütövlüyünə təhlükə yaradan ciddi sosial parçalanmalara səbəb olur. Bu problemin həlli üçün dövlətin təhsil sahəsində daha məqsədyönlü, planlı və inklüziv siyasət yürütməsi vacibdir. Xüsusilə regionlarda yaşayan və ya aztəminatlı ailələrdən olan uşaqlar üçün əlavə dəstək proqramlarının həyata keçirilməsi zəruridir. Dövlət məktəblərinin maddi və texniki təminatı yaxşılaşdırılmalı, müəllimlərin peşəkarlığı artırılmalı və təhsildə rəqəmsal texnologiyaların rolu genişləndirilməlidir. Hər bir şagirdə fərdi inkişafını təmin edəcək resurslar eyni səviyyədə təqdim olunmalıdır. Eyni zamanda cəmiyyətin və valideynlərin maarifləndirilməsi də vacib amillərdəndir. Təhsilin keyfiyyəti təkcə sinif otağında deyil, eyni zamanda ailədəki dəstək və mühitlə də formalaşır. Valideynlərin övladlarının təhsilinə verdiyi önəm, onların uğur yolunda motivasiyasını artıran əsas faktorlardan biridir.
